អនន្តមិនដឹងឡើយថា សុដាបានផ្លាស់ប្តូរការងារទៅធ្វើការកន្លែងថ្មី ក្នុងតំណែងជាប្រធានក្រុមនៅរោងចក្រហ្វត ក្លរី សួនកាណាឌីយ៉ាវិញឡើយ។ អនន្តក៏ផ្អាកការជួបសុដាមួយរយៈដែរ ដើម្បីធ្វើឲ្យចិត្តរបស់នាងបានស្ងប់ មួយរយៈសិន។
រយៈកាលចេះតែកន្លង សុដាខិតខំធ្វើការណាស់ ក្នុងនាមជាប្រធានក្រុមកម្មករ។ នាងតែងជួយយកអាសារកម្មករដូចគ្នាមិនលុះឡើយ ជាហេតុធ្វើឲ្យនាងមានជម្លោះជាមួយថ្នាក់លើមិនដាច់។ កម្លាំងចិត្តនៃការចេះជួយគ្នាក្នុងគ្រាក្រ ដោយស្មោះត្រង់ និងមិនស្វែងរកចំណេញ បានជំរុញឲ្យសាមគ្គីភាពរវាងពួកគេកាន់តែរីករាលដាលឡើយ។ សុដា រួមជាមួយម្ចាស់សហជីពក្នុងរោងចក្រ និងសហជីពរោងចក្រដទៃទៀតបាន រួមគ្នាធ្វើបាតុកម្មជាទ្រង់ទ្រាយធំនៅ ទីលានប្រជាធិបតេយ្យ។ ការធ្វើនេះ បណ្តាលឲ្យខាងម្ចាស់រោងចក្រនិងរដ្ឋាភិបាលមានការក្តៅប្រហារយ៉ាងខ្លាំង។ ការគម្រាមនេះ មិនបានធ្វើឲ្យទឹកចិត្តពួកគេបាក់ឡើយ កម្មករមួយចំនួននៃរោងចក្រ បានបញ្ឃប់ការភ័យខ្លាចរបស់ខ្លួន ដោយធ្វើពិធីជប់លៀងរបស់ខ្លួននៅក្នុងសួនច្បារកាណាឌីយ៉ា។ ពិធីនេះ ប្រព្រឹត្តិទៅបានត្រឹមម៉ោង១២យប់។ ភ្លាមនោះក៏លឺសូរគ្រាប់កំាភ្លើង កម្មករកម្មការនីមិនបានភិតភ័យចំពោះស្ថានភាពនេះទេ។
សុដាឡើងប្រកាសជំនួសប្រធានសហជីប
បងប្អូនកម្មករកម្មការនីទាំងឡាយ សូមមេត្តារក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់ទាំងអស់គ្នា។ ពួកយើងមិនអាចរស់ទេ ប្រសិនពួកយើងមានភាពភ័យខ្លាចបែបនេះ។ ពួកយើងត្រូវតែតស៊ូ ដើម្បីឲ្យមានការតម្លើងប្រាក់ខែនិងការគោរពសិទ្ធិការងារ បើពួកយើងរត់ មានន័យថាពួកយើងបរាជ័យនឹងរត់អស់មួយជីវិត ចាញ់អស់មួយជីវិត។ដូច្នេះពួកយើង ត្រូវតែនាំគ្នាកាន់ដំបង កាន់ដុំថ្ម ដើម្បីតស៊ូប្រឆាំងនឹងពួកអាជ្ញាធរមានតួនាទីបំរើរដ្ឋ តែបំផ្លាញរដ្ឋទាំងនោះវិញ។ ពួកគេមិនស្រឡាញ់ប្រជារាស្រ្តរបស់ខ្លួនឡើយ ពួកគេស្រឡាញ់បរទេស ការពារប្រយោជន៏បរទេស។ យើងត្រូវតែ តស៊ូដើម្បីផលប្រយោជន៏របស់យើង! យើងត្រូវតែតស៊ូ……..
សម្លេងស្រុះស្រួលគ្នាបានលាន់ឡើង មិនដាច់៖
ត្រូវតែតស៊ូ! ត្រូវតែតស៊ូ
ស្រែបណ្តើរ សកម្មភាពកាន់ដំបង និងកាន់ដុំថ្ម តទល់នឹងកាំភ្លើងរបស់ក្រុមអាជ្ញាធរ។ យប់នោះមិនដឹងថា តើមាននរណាខ្លះត្រូវរងរបួស ឬនរណាខ្លះបានស្លាប់ និងបាត់ខ្លួនឡើយ។ ការវាយហារនេះ បានធ្វើឲ្យអាជ្ញាធរដកថយវិញ កម្មករ កម្មការនីបាននាំគ្នាចូលកាន់កាប់ផ្លូវ នាំយករទេះដែក និងជ័រ ឈើផ្តុំគ្នាដុតភ្លើងបំភ្លឺ ដើម្បីការពារខ្លួនពីក្រុមអាជ្ញាធរ បន្ទាប់ពីមានការស្រុះស្រួលគ្នាហើយ។
សុដាមានអារម្មណ៏ថា ព្រឹត្តិការណ៏នេះមិនខុសអ្វីពីការធ្វើបដិវត្តន៏ឡើយ។ នាងបានដកដង្ហើមចុងក្រោយនឹកដល់ គ្រួសារ ដែលត្រូវការពឹងផ្អែកលើនាងទាំងស្រុង ដើម្បីរកប្រាក់ចំណូល។ សុដានិងមិត្តភក្តិឯទៀត បានតាំងចិត្តរួម ហើយថានឹងប្រឈមមុខនឹងហេតុការណ៏អាក្រក់នេះ មិនរុញរាឡើយ ទោះត្រូវបាត់បង់ជីវិតក៏ដោយ។គ្រាន់តែលឺបញ្ជាពីមេភ្លាម។ អនន្តចាប់ផ្តើមានអារម្មណ៏មិនល្អ នាពេលសម្លេងទូរស័ព្ទបានបន្លឺឡើង ព្រោះអ្នកកម្លោះមិនចង់ធ្វើការងារជាគិញនេះបន្តទៀតទេ ព្រោះខ្លួនហាក់មានភាពហត់នឿយណាស់ក្នុងកិច្ចការនេះ។ ដោយហេតុមិនអាចប្រកែកបាន ទើបអនន្តសម្រេចចិត្តថាត្រូវតែទៅ ប៉ុន្តែគេនឹងបំពេញតួនាទីតិចតូចប៉ុណ្ណោះ។
គិតចប់ភ្លាម អនន្តចាប់ផ្តើមលើទូរស័ព្ទមេភ្លាម៖
ជម្រាបសួរបង!
ស្អែកនេះ!ឯងទៅបំពេញការងារឯងដូចធម្មតាទៅ
ខ្ញុំសូមដកខ្លួនជាអ្នករាយការណ៏ពិសេស និងជាអ្នកផ្តល់ទីប្រឹក្សាក្នុងហេតុការណ៏បង្ក្រាប បាតុកម្មលើកនេះ។
ម្តេចក៏ឯងចង់បែបនេះ?
ខ្ញុំសូមបងម្តងនេះបានទេ?
បាន!តែឯង ត្រូវតែធ្វើជាគិញ រាយការណ៏ពិសេសឲ្យយើងដដែល
បាទ! តែសូមបងឲ្យគិញផ្សេងៗទៀត មកផង
អញដឹងហើយ! ព្រឹកនេះ ឯងប្រញាប់ប្រញាលទៅជាមួយក្រុមអាដែងទៅ លឺទេ?
បាទបង!
គំនិតបុត្រីខ្មែរ 